y. Chefs die mij inspireren in de keuken

PAULA DEEN SOUTHERN COOKING MAMA
De VS is één van mijn favoriete vakantiebestemmingen. De uitgestrekte natuur en de grote variatie spreken telkens tot de verbeelding. Op gastronomisch vlak staat Amerika niet zo hoog aangeschreven en in vele opzichten is dit niet geheel onterecht maar in bepaalde streken van onder meer het Zuiden, in rurale regio’s waar het leven minder jachtig is en men nog steeds tracht vast te houden aan veeleer traditionele levensvormen, worden recepten nog van moeder op dochter doorgegeven.
Paula Deen: nice ‘Southern’ cooking
Zelf heb ik de mogelijkheid gehad om te mogen aanzitten bij een familie van veeboeren in Kentucky waar er nog heerlijk gekookt wordt. De vrouw des huizes liet mij ook kennis maken met de temperamentvolle en schaterlachende zuiderse kok Paula Deen, die haar televisieshows steeds begint met de woorden “Hey y’all”.
Ze werkte zo aanstekelijk dat ik haar met alle plezier aan u wil voorstellen: Paula werd geboren in Albany Georgia in het hart van de “Zuiderse Amerikaanse Keuken”. Ze is een selfmade woman die de geheimen van de zuiderse keuken leerde van haar grootmoeder.
Alles begon in Savannah waar ze na een zware echtscheiding en met slechts 200 dollar op haar rekening het cateringbedrijfje “The lady and the Bag” startte. Ze bracht de zuiderse keuken alzo binnen in de muffe grijze kantoorgebouwen en de klinische dokterspraktijken in de buurt en werd al snel de “the talk of town”. Haar gerechten waren traditioneel met een originele toets en haar barbecuespecialiteit “Boston Bud” of de “Grilled Chicken Pot Pie” vlogen bij de lunch dan ook de deur uit.
In 1990 opende ze met haar zonen het restaurant “Lady and Sons” en ook dat werd een groot succes. Nadien was er al snel sprake van een waar imperium want ook haar kookboeken vlogen als zoete broodjes over de toonbank. Paula Deen and Friends, Living it up, Southern Style, The Lady and Sons, Savannah Country Cookbook,… werden allen een verkoopssucces.
In 1999 kreeg ze zelfs haar eigen televisieshow op de zender “Food Channel”. Ze werd een ware hit in heel de VS en het leverde haar zelfs een Emmy op als “persoonlijkheid van het jaar”.
RACHEL RAY
Graag wil ik jullie kennis maken met een tweede Amerikaanse chef: Rachel Ray. Rachel Ray heb ik leren kennen via onze vrienden in Kentucky. Ze vertelden ons over de nieuwe hype onder chefs op tv. Wat voor ons Jeroen Meus is, is voor menig Amerikaan Rachel Ray. Haar warmte, temperament, energie en tomeloze nieuwsgierigheid maken haar kookprogramma tot een groot succes. De show motiveert het publiek te leven als Rachel Ray. Ze wil Amerika terug aan het koken brengen met haar makkelijke aanpak in de manier van koken. Rachel vind simpele oplossingen voor alledaagse problemen in de keuken en dat maakt haar net zo populair.
Rachel Ray : The Ultimate 30 Minutes Queen
Volgens Rachel Ray groeide ze tussen de potten en de pannen enwerd koken met de paplepel ingegeven. Haar eerste herinnering toen ze haar moeder zag koken aan het fornuis van het restaurant waar ze werkte. Ze zag haar moeder met een spatel een hamburger om. Dat wou ze ook kunnen met als gevolg een verbrandde rechter duim. Ze was toen amper of 3-4 jaar. Blijkbaar zit het koken haar in het bloed.
Ze groeide op in een culinaire traditionele familie, waardoor ze in contact in contact kwam met een grote waaier aan kooktechnieken die ze snel onder de knie kreeg. Haar grootvader was haar grote inspiratie: hij leerde haar de kneepjes van de rijke Louisiana kooktradities aan. De Ray familie waren eigenaars van verschillende restaurants in Cape Cod, Mass.,
Vandaag zijn ze verhuisd naar New York “The Big Apple “ in New York waar haar moeder maître werd in een restaurant. Rachel kon terug stelen met haar ogen. Enige tijd later zijn de Ray Familie terug gestart met een restaurantketen en deze heeft een zeer groot succes. If you can make it in the Big Apple you can make it anywhere!
In haar twintiger jaren verhuisde Rachel naar New York, waar ze werkte eerst bij Macy’s, in de snoepafdeling als kassierster, lang zou dit niet duren ze had meer in haar mars. Snel maakte ze carrière, ze klom de ladder op naar manager van de verse voeding afdeling. Deze job gaf haar 2 jaar de gelegenheid om haar het verdiepen en Dat gaf haar de gelegenheid twee jaar te verdiepen in de wondere wereld van de fijnproevers. De Agata & Valentina, de prestigieuze delicatessenzaak in New York zag wel iets in Rachel en ze kreeg een baan als shopmanager en aankoper – een job die ze met handen aan nam.
Rachel had meer ambitie dan enkel shopmanager zijn en wist dat ze meer in haar mars had, er was maar één optie: terug verhuizen naar Uptown New York. Ze werkte in verschillende restaurants.
Uiteindelijk werd ze door Cowan & Lobel, zeer grote deli in Albany gerekruteerd, ze werd daar al heel vlug de chef van het huis. Ze startte daar ook een nieuw gegeven “kooklessen voor drukbezette carrièremensen”. Ze noemde het de “30-Minute Mediterranean Meals,” Het werd zo een succes, dat dit de start was van een nieuw begin in de schijnwerpers. Ze heeft nu haar een eigen show, leidt haar eigen magazine en net als Paula Deen werd ze beloond met een Emmy als “persoonlijkheid van het jaar” Haar boeken zijn een schot in de roos en verkopen als zoete broodjes

 

GUY VAN CAUTEREN

In het prachtige pittoreske dorp Berlare, net onder de kerktoren, was er een pand waar culinaire geschiedenis werd geschreven. ‘’t Laurierblad’ met als chef Guy Van Cauteren, gekend van de kookreeksen “koken met Guy” op Vitaya, drukt ongetwijfeld een stempel op culinair Vlaanderen. Helaas is het restaurant annex hotel gesloten en stopgezet. Met pijn in het hart zie ik een wonderbaarlijke inspirende chef de boeken neerleggen.

Op de plek waar het restaurant was, werd Guy Van Cauteren geboren als zoon van een slager en klokkenluider. Als kind was Guy een vrijgevochten kerel, een kleine rebel en dat hadden ze geweten op het college van Dendermonde. De Latijn-Griekse verliet hij omdat zijn vader vond dat hij beter een stiel kon aanleren. Hij leerde bijgevolg beenhouwer maar in de zaak van zijn ouders werken zag hij niet zitten dus studeerde hij verder aan de Oostendse koksschool. Eens hij zijn studies afmaakte reisde Guy af naar Parijs. Hij werkte er in gerenommeerde restaurants als ‘L’archestrade’ en de ‘Lucas Carton’.
Gedreven door enthousiasme en jaren praktijkervaring keerde hij uiteindelijk terug naar België. De jonge chef ging aan de slag in de Franse ambassade als chef-kok. Het jonge geweld werd een heus succes, hij drukte er zijn stempel en legde interessante contacten. In 1979 startte Guy Van Cauteren zijn restaurant in wat eens het ouderlijke huis. De beenhouwerij kreeg een volledig nieuw karakter en werd een adembenemend restaurant. Hij had het niet al;tijd even makkelijk de liefde voor de stiel en de goesting voor het koken bleek toch altijd sterker.Ondertussen heeft Guy Van Cauteren ruim 40 jaar ervaring opgebouwd en behoort hij in Vlaanderen tot de top. Zijn restaurant alsook zijn kookkunst stralen een grote persoonlijkheid uit. Zijn productkennis en de liefde voor lokale producten geven het geheel iets puur en waarachtig. Geen getover met schuimpjes en poedertjes maar gaan voor de pure smaak.
De gerechten zijn een prachtige harmonie van smaken, de combinaties spreken tot de verbeelding en zijn telkens een waar genot. De keuken is een ambachtelijk keuken met een grote fantasie, waar streekproducten op uitgelezen wijze tot hun recht komen. De borden zijn eenvoudig maar mooi gepresenteerd, geraffineerd. In dit restaurant kom je niet voor onaangename verrassing te staan. Daarom is en blijft Guy Van Cauteren een inspiratiebron voor mij. Ik heb Guy in zijn restaurant reeds mogen ontmoeten; een bescheiden man met een twinkeling in de ogen als je zijn keuken kan waarderen.
We sluiten af met een prachtig leuze die op de website van ‘’t Laurierblad’ staat en alles omschrijft: “ De ontdekking van een nieuw gerecht draagt meer bij tot het menselijk geluk dan de ontdekking van een nieuwe ster.” . Of om het met de woorden van de chef zelf te zeggen: “Genieten van het goede, is de ware kunst van het leven.”.

Leave a comment